Mijn eigen kompas

​

Het volgen mijn innerlijk kompas ging niet vanzelf en het is nog altijd bijsturen. Op steeds meer momenten is het doel van mijn reis heel helder. Maar op sommige dagen is het mistig en raak ik het zicht een beetje kwijt. De dagen dat het tegen zit en je begint te twijfelen aan alles. Ik weet als schipper, dat je bij mist niet te hard moet varen en vooral niet van je koers moet afwijken.

​

Waar het allemaal begon

​

Als zoon van een schipper ben ik met zeilen opgegroeid. In de vakanties voer ik mee tijdens de zeiltochten met groepen op het ijsselmeer en het wad. Toen ik ouder werd, mocht ik steeds meer helpen aan boord en begon mijn interesse in het zeilen te groeien. Op school wist ik al redelijk snel dat ik de techniek in wilde en begon ik aan de MTS zoals mijn vader dat ook had gedaan.

Na de MTS begon ik aan de HTS. Hierdoor kon ik als bijbaan meehelpen aan de bouw van het nieuwe zeilschip van mijn vader.

 

Tegelijkertijd deed ik de Enkhuizer Zeevaart School want het meehelpen aan boord was niet genoeg meer. Ik wilde graag als schipper varen. Nadat ik mijn diploma aan de zeevaartschool gehaald had, kreeg ik een kompas cadeau van mijn vader, nog niet wetende wat mijn eigen koers nu was.

​

Hierna heb ik mijn bachelor en master gehaald in Technische bedrijfskunde. Na het behalen van mijn bul besloot ik een volledig jaar te gaan varen. In dat jaar kwam ik mezelf behoorlijk tegen. Ondanks alle mooie aspecten miste ik toch nog iets. Ik besloot daarom niet full-time verder te gaan als schipper.

​

Het menselijke aspect

​

Ik startte als trainee bij Nuon/Vattenfall in 2010. Ik wilde namelijk iets met mijn studie doen. De omschakeling van varen naar een traineeship was groot. [Ik miste de vrijheid en op de eerste dag is het in mijn gedachte opgekomen om weg te lopen. Maar ik bleef, en tot op de dag van vandaag ben ik blij dat ik dat niet heb gedaan. Het heeft me veel gebracht, ik heb veel geleerd en kansen gekregen. Al snel maakte ik stappen.  Na projectmanager werd ik teamleider en daarna regiomanager. Het leidinggeven, en met name het menselijke aspect hiervan, sprak me enorm aan. Dit was de uitdaging die ik mistte, ik kon bouwen aan de organisatie. Echter op een gegeven moment was het voor mijn gevoel klaar. Alles was gerealiseerd en de energie was op. In 2017 besloot ik te stoppen.

​

Innerlijk kompas volgen

​

Het mooie van mijn tijd bij Nuon/Vattenfall is dat ik ontzettend veel aan persoonlijke ontwikkeling heb kunnen doen, waar ik ontzettend dankbaar voor ben. Zo deed ik een leiderschapsprogramma dat mijn ogen heeft geopend. Ik geloof in het contact maken met het onbewuste om tot de kern te komen.. Hierdoor kan je jouw innerlijk kompas volgen. Ik krijg energie van mensen door verbinding, vooral als we tot de essentie komen. Het was nu tijd om mijn eigen innerlijke kompas te volgen.

 

De vrijheid van ondernemen roept en door de combinatie te maken tussen coaching en zeilen breng ik twee werelden bij elkaar waar ik zoveel passie voor heb. Ik gebruik hierbij mijn ervaringen als schipper en leidinggevende maar vooral mijn eigen reis die ik heb afgelegd.